“Dit is een automatische vertaling. Als u ons wilt helpen deze te corrigeren, kunt u een e-mail sturen naar contact@nazareneisrael.org.”
Satan is de prins van deze wereld, en Satans juridische en rechtsstelsels heersen hier op aarde. De reden dat Satans systemen zegevieren in de naties is dat mensen aandringen op een poging om zichzelf te regeren volgens hun eigen wijsheid en begrip. Nochtans, zijn de mensen niet Jahweh, en de gedachten van de mens zijn niet de gedachten van Jahweh, noch zijn hun manieren Zijn manier.
Yeshayahu (Jesaja) 55:8-9
8 “Want Mijn gedachten zijn niet jullie gedachten, noch zijn jullie manieren Mijn wegen,” zegt Jahweh.
9 “Want als de hemelen hoger zijn dan de aarde, zo zijn mijn wegen hoger dan jullie wegen, en Mijn gedachten dan jullie gedachten.”
Mannen proberen overheidssystemen op te zetten die zichzelf behagen, niet beseffend dat Jahweh een heel andere regeringsvorm voor Zijn volk eist, gebaseerd op geheel verschillende principes. Als Jahweh wil, zullen we proberen om deze principes uit te leggen in dit boek.
Het lijkt misschien een beetje vreemd om te beginnen met spreken over hoe je een rechtvaardige regering op aarde te vestigen door uit te leggen over het spreken in tongen (en de relatie tussen tongen en profeten), maar zoals we zullen zien, deze geestelijke gaven zijn de sleutel tot de oprichting van de rechtvaardige geestelijke regering die Jahweh wil voor Zijn volk Israël.
Zoals we zullen laten zien, de essentie van profetie is om Jahweh’s stem te horen (de Nog steeds kleine stem), en dan te communiceren wat men heeft gehoord door te spreken, zingen of schrijven, zodat anderen het kunnen begrijpen.
In tegenstelling, om ‘spreken in een tong’ is om Jahweh’s stem te horen, maar om het te spreken op een manier die niet wordt begrepen. Niettemin, om in een echte tong te spreken, moet men nog steeds van Jahweh horen, en dan proberen te communiceren wat men heeft gehoord: en dit is een goede zaak, want zoals we zullen zien, zijn tongen vaak een eerste stap in de richting van profeteren.
Voordat we beginnen, moeten we erop wijzen dat er twee verschillende soorten profetie:
- Voorzeggen (voorspelling); En
- Openhartig (anders sprekend volgens de Geest, maar zonder iets te voorspellen).
Voorbe spreken (voorspelling) is het soort profetie dat de meeste mensen denken. “Aldus sayeth Jahweh” profetieën vallen over het algemeen in deze categorie. Een goed voorbeeld van voorbetelling (voorspelling) is te vinden in First Kings 17:13-16.
Melachim Aleph (1e Koningen) 17:13-16
13 En Eliyahu (Elia) zei tegen haar: “Wees niet bang; ga en doe wat je hebt gezegd, maar maak er eerst een kleine taart van, en breng het naar mij; en daarna wat maken voor jezelf en je zoon.
14 Want aldus zegt Jahweh, Elohim van Israël: “De bak met meel zal niet worden opgebruikt, noch zal de pot olie droog zijn, totdat de dag dat Jahweh regen op aarde stuurt.””
15 Dus ging zij weg en deed volgens het woord van Eliyahu; en zij en haar huishouden aten vele dagen.
16 De bak meel was niet opgebruikt, noch de pot olie droog, volgens het woord van Jahweh, die Hij sprak door (of door) Eliyahu.
Eliyahu (Elijah) luisterde naar de stem van Jahweh, en sprak toen wat hij Jahweh aan hem had horen zeggen. Daarbij vertelde hij (voorspelde) dat de bak meel van de weduwe niet opgebruikt zou worden en dat haar pot olie niet droog zou lopen.
Bovendien, hoewel de apostel Shaul nooit zei: “Aldus sayeth Jahweh,” hij soms ook voorspeld (of voorspeld) wat er zou gebeuren in de toekomst. Een goed voorbeeld hiervan is te vinden in 2e Thessalonicenzen 2:7-8.
2e Thessalonicenzen 2:7-8
7 Want het mysterie van de torahloosheid is al aan het werk; alleen hij houdt zich nu in, totdat het uit het midden komt;
8 en dan zal de wetteloze worden geopenbaard, die Jahweh zal consumeren door de geest van Zijn mond….
In tegenstelling, het tweede type van profetie is forth-telling. Dit is nauw verwant aan voor-telling, behalve dat er geen voorspelling betrokken is. In forth-telling, luistert men om te horen wat Jahweh zegt, en dan communiceert wat men heeft gehoord (typisch door te spreken, zingen, of schrijven). Dit is ook onderdeel van de definitie van profetie.
OT:5012 naba’ (נבא) een primitieve wortel; om te profeteren, d.w.z. spreken (of zingen) door inspiratie (in voorspelling of eenvoudige verhandeling):
Terwijl het voorspellen van de toekomst glamoureus is, moeten we niet uit het oog verliezen dat wanneer men de Geest hoort, en dan spreekt (of schrijft, of zingt) volgens wat men heeft gehoord, men profeteert. Dat komt omdat de essentie van profetie is om Jahweh’s stem te horen, en dan te communiceren wat men heeft gehoord (of door te spreken, schrijven of zingen).
Toen David zondigde met Bathsheba, werd de profeet Nathan gestuurd om koning David te vertellen dat hij gezondigd had.
Shemuel Bet (2 Samuel) 12:7-8
7 Toen zei Nathan tegen David: “Jij bent de man! Aldus zegt Jahweh Elohim van Israël: ‘Ik zalfde u koning over Israël, en ik verloste u van de hand van Shaul.
8 Ik gaf u het huis van uw meester en de vrouwen van uw meester in uw bezit, en gaf u het huis van Israël en Juda. En als dat te weinig was geweest, had ik je ook veel meer gegeven!”
Nathan ging toen straffen voorspellen die aan David en zijn huis zouden gebeuren, maar de handeling om David zijn zonde te vertellen was niet voorspellend, maar weer-vertellend. Dat wil zeggen, Nathan gewoon een bericht van Jahweh.
In het Hebreeuws betekent het woord נבא ‘opborrelen’, als water uit een bron gutst, of ‘opspringt’, als knoppen uit een boom schieten. De zinspeling is het voortbrengen van goede en vitale dingen uit de Geest.
Wanneer men profeteert, hoort men de dingen die uit Jahweh komen, en spreekt die dingen dan duidelijk, en vrij. Echter, wanneer de stroom niet vrij is, spreekt men met stotterende lippen, en vaak in een onduidelijke taal; en het resultaat is dat men ‘spreekt in een tong.’
| Jesaja 28:11-12 11 Want met stotterende lippen en een andere tong zal Hij tot dit volk spreken, 12 Aan wie Hij zei: “Dit is de rest waarmee u de vermoeide kan doen rusten,” en: “Dit is het verfrissende”; maar zij zouden niet horen. |
11 כִּי בְּלַעֲגֵי שָׂפָה וּבְלָשׁוֹן אַחֶרֶת | יְדַבֵּר אֶל הָעָם הַזֶּה: 12 אֲשֶׁר אָמַר אֲלֵיהֶם זֹאת הַמְּנוּחָה הָנִיחוּ לֶעָיֵף וְזֹאת הַמַּרְגֵּעָה | וְלֹא אָבוּא שְׁמוֹעַ |
Zoals we zullen zien, is het veel beter om te profeteren dan te spreken in een tong, want terwijl profetie kan worden begrepen, tongen kunnen niet worden begrepen (tenzij men de gave van interpretatie heeft, of tenzij er een tolk aanwezig is). En toch is het een zeer goede zaak om te spreken in een tong, niet alleen omdat het bewijs is dat men zijn stem hoort, maar ook omdat het een stap in de richting van het leren hoe te profeteren.
Maar als spreken in tongen kan leiden tot profeteren, wat zegt de Schrift ons er dan over?
Het Vernieuwde Verbond spreekt vijf keer van ‘tongen’. In chronologische volgorde zijn deze referenties:
- Marcus 16:17;
- Handelingen 2:1-13;
- Handelingen 10:44-48;
- Handelingen 19:5-7; En
- Eerste Corinthians Twaalf tot en met veertien
Er is echter een probleem, in die zin dat de eerste verwijzing (Marcus 16:17) in tegenspraak met de laatste (Eerste Korintiërs Twaalf tot en met veertien). Dat is inderdaad een probleem, want Johannes 10:35 vertelt ons dat de Schrift niet kan worden verbroken.
Yochanan (Johannes) 10:35
35 “Als Hij hen elohim (‘g-ds’) noemde, aan wie het woord van Elohim kwam (en de Schrift kan niet worden gebroken)….”
Als de Schrift niet kan worden gebroken, dan is het ook onmogelijk voor de Schrift om zichzelf tegen te spreken, want als twee passages van de Schrift elkaar tegenspreken, dan logisch gesproken, een van hen moet worden verbroken als de andere moet worden voldaan. (Als twee passages van de Schrift elkaar tegenspreken, en een van hen is waar, dan moet de andere vals zijn.)
Het is geen klein ding om te suggereren dat een bepaalde passage van de Schrift onwettig is, en moet worden verwijderd uit de Canon. Dit soort analyses moet uiterst zorgvuldig worden behandeld. Echter, op hetzelfde moment, als er passages in de Schrift die echt niet verondersteld worden om daar te zijn, dan moeten we weten over hen, zodat we niet de praktijk valse aanbidding op basis van valse leerstellingen.
Volgens Metzgers tekstuele commentaar op het Vernieuwde Verbond ontbreekt de eerste hernieuwde verwijzing naar het spreken in tongen (Marcus 16:9-20) in de oudste bekende manuscripten, waaronder de twee oudste bekende Griekse manuscripten, de Oude Latijnse Codex, de Sinaï-Sysatische (Aramees), uit ongeveer honderd Armeense manuscripten, en ook uit de twee oudste Gregoriaanse manuscripten (circa (CE897 en 913). Verder vertellen zowel Origen als Clemens van Alexandrië ons dat het Boek van Marcus eindigde op vers 16:8 (Metzger). Verder bevestigden de kerkvaders Jerome en Eusebius dat de verzen 9-20 afwezig waren in bijna alle Griekse manuscripten die hen bekend waren. Dan kunnen we ook opmerken dat Marcus 16:17 in tegenspraak is met de laatste verwijzing (Eerste Korintiërs Twaalf tot en met veertien).
Als alle van de oudste bekende manuscripten hebben Marcus 16 eindigend met vers 8, dan alles na Marcus 16:8 moet een latere aanvulling op de tekst. Dit zou betekenen dat Mark 16:17 oorspronkelijk niet was opgenomen in het Boek van Mark (maar dat het later werd toegevoegd). Dit zou betekenen dat we Marcus 16:17 nooit als basis voor enige leer moeten gebruiken.
Wat voor doctrine? Als we het zorgvuldig lezen, kunnen we zien dat de taal van Marcus 16:17 suggereert dat iedereen die Yeshua volgt in “nieuwe tongen” moet spreken. Dat wil zeggen, als iemand niet spreekt in “nieuwe tongen”, dan volgt die persoon Yeshua niet (en wordt daarom niet gered).
Marqaus (Mark) 16:15-18
15 “Ga de hele wereld in en predik het Goede Nieuws aan elk schepsel.
16 Hij die gelooft en ondergedompeld wordt, zal gered worden; maar hij die niet gelooft zal veroordeeld worden.
17 En deze tekenen zullen volgen degenen die geloven: In Mijn naam zullen zij demonen uitdrijven; zij zullen met nieuwe tongen spreken;
18 zij zullen slangen opnemen; en als zij iets dodelijks drinken, zal het hen geenszins pijn doen; zij zullen de handen op de zieken leggen en zij zullen herstellen.”
De specifieke taal van Marcus 16:17 maakt spreken in tongen en het hanteren van slangen in ‘lakmoesproeftests’ van iemands zaligheid; en er zijn sommige benamingen binnen Christendom die deze dingen als duso behandelen. Sommige van deze denominaties zijn zelfs bekend om giftige slangen te brengen in hun set-apart plaatsen (waarin onreine dieren niet worden verondersteld binnen te komen), en maken hun leden omgaan met hen (en spreken in tongen), om hun geloof te bewijzen. Maar is het echt Elohim’s wil voor ons, dat we dodelijke slangen brengen in onze set-apart plaatsen van aanbidding?
Er zijn een aantal problemen met Marcus 16:17, maar degene die ons het meest aangaat is dat het in strijd is met Eerste Korintiërs 12:8-11, wat ons vertelt dat niet alle gelovigen in tongen zullen spreken, maar dat dezelfde Geest ieder van ons verschillende gaven zal geven.
Qorintim Aleph (1e Cor.) 12:8-11
8 want aan de een krijgt het woord van wijsheid door de Geest, aan een ander het woord van kennis door dezelfde Geest,
9 aan een ander geloof door dezelfde Geest, aan een andere gaven van genezingen door dezelfde Geest,
10 aan een ander de werking van wonderen, aan een andere profetie, aan een andere onderscheiden van geesten, naar een ander ander soort tongen, naar een ander de interpretatie van tongen.
11 Maar één en dezelfde Geest werkt al deze dingen, en verdelen zich aan elk afzonderlijk zoals Hij wil.
Zestien verzen later, Eerste Korintiërs 12:27-30 vertelt ons veel hetzelfde.
Qorintim Aleph (1e Cor.) 12:27-30
27 Nu bent u het lichaam van Messias, en leden individueel.
28 En Elohim heeft deze in de vergadering benoemd: eerste apostelen, tweede profeten, derde leraren; na dat wonderen, dan geschenken van genezingen, helpt, administraties, variëteiten van tongen.
29 Zijn alle apostelen? Zijn het allemaal profeten? Zijn alle leraren? Zijn alle werkers van wonderen?
30 Hebben allen gaven van genezingen? Spreken ze allemaal met tongen? Interpreteren ze allemaal?
Als de Geest ieder van ons andere gaven geeft, hoe kan er dan een vereiste zijn dat iedereen in tongen spreekt? En, als we proberen te spreken in tongen als we niet daadwerkelijk hebben gekregen deze gave, dan zijn we niet echt proberen om geschenken die Jahweh niet echt aan ons heeft gegeven uit te oefenen?
En wat is het om te proberen een geschenk uit te oefenen dat Jahweh ons eigenlijk niet heeft gegeven, maar valse aanbidding?
Als ze zien dat er iets mis is met dit soort ‘verplichte tongsessies’, hebben veel gelovigen een verdacht oog geworpen op het spreken in tongen. Dit is erg jammer, want legitieme tongen zijn een legitieme gave, en ze hebben verborgen waarde voor ons als een stap in het herstel van onze natie.
Om te begrijpen wat de legitieme gave van het spreken in tongen werkelijk is, laten we eens kijken naar de andere verwijzingen naar het spreken in tongen in het Vernieuwde Verbond, en kijken of we nuttige patronen kunnen herkennen.
Veel gelovigen zijn bekend met het wonder van het spreken in tongen die zich hebben voorgedaan in Handelingen Hoofdstuk Twee.
Ma’asim (Handelingen) 2:1-13
1 Toen de Dag van Pinksteren volledig was gekomen, waren zij allen met één akkoord op één plaats.
2 En plotseling kwam er een geluid uit de hemel, als gevolg van een stormende machtige wind, en het vulde het hele huis waar ze zaten.
3 Toen verschenen er aan hen verdeelde tongen, vanaf vuur, en één zat op elk van hen.
4 En zij waren allen gevuld met de uit elkaargezette Geest en begonnen met andere tongen te spreken, omdat de Geest hen uiting gaf.
5 En er woonden joden in Jeruzalem, vrome mannen, uit elke natie onder de hemel.
6 En toen dit geluid zich voordeed, kwam de menigte samen en was verward, omdat iedereen hen in zijn eigen taal hoorde spreken.
7 Toen waren zij allen verbaasd en verwonderd en zeiden tegen elkaar: “Kijk, zijn dit niet allen die Galileans spreken?
8 En hoe komt het dat we horen, elk in onze eigen taal waarin we geboren zijn?
9 Parthians en Medes en Elamites, die in Mesopotamië, Judea en Cappadocië, Pontus en Azië wonen,
10 Phrygia en Pamphylia, Egypte en de delen van Libië grenzend aan Cyrene, bezoekers uit Rome, zowel joden als proselyten,
11 Kretenzers en Arabieren – we horen ze spreken in onze eigen tongen de prachtige werken van Elohim.”
12 Dus waren ze allemaal verbaasd en verbijsterd en zeiden tegen elkaar: “Wat kan dit betekenen?”
13 Anderen spottend zeiden: “Ze zijn vol nieuwe wijn.”
Handelingen Hoofdstuk Twee was de allereerste keer dat de Geest massaal werd uitgestort, en er zijn verschillende belangrijke dingen op te merken over deze belangrijke gebeurtenis. In Handelingen Twee:
- Op elk van de hoofden van de sprekers verscheen op miraculeuze wijze een verdeelde tong(vanaf het vuur);
- De discipelen begonnen in tongen te spreken, behalve hun eigen Hebreeuwse en/of Aramees;
- De buitenlandse pelgrims die voor het festival waren gekomen, kregen de gave van de interpretatie van tongen op grote schaal, zodat elk van hen de ‘tong’ kon horen en begrijpen die in zijn eigen moedertaal werd gesproken.
- Jahweh gaf het wonder van interpretatie op grote schaal.
Tongen en interpretatie worden vermeld in andere plaatsen, maar de vlammen van het vuur nooit ergens anders verschijnen, en de gave van interpretatie van tongen werd nooit meer gegeven op grote schaal. Waarom? Ook, omdat het beter is om te profeteren dan te spreken in een tong, waarom heeft de veteraan gelovigen (dat wil zeggen, de discipelen) alleen spreken in tongen, in plaats van profeteer?
De reden dat de veteranengelovigen in Handelingen hoofdstuk twee in tongen spraken, was dat het de eerste keer was dat de Geest massaal was uitgestort. Zoals we zullen zien, wanneer iemand voor het eerst gevuld is met de Geest, is een natuurlijk resultaat om in tongen te spreken. Profetie is ook een natuurlijke uitkomst van vervuld zijn met Zijn Geest, maar het vergt een veel diepere verbinding met profetie dan om in een tong te spreken, en niet alle gelovigen hebben deze diepe verbinding wanneer ze Zijn Geest voor het eerst ontvangen.
Omdat de veteraan gelovigen alleen in tongen spraken (in plaats van te profeteren), gaf Jahweh de pelgrims de gave van interpretatie van tongen en masse, zodat ze elk het Goede Nieuws in zijn eigen taal konden horen (en dus geloven).
De gave van tongen werd vervolgens gegeven aan Cornelius (en die met hem) in Handelingen Hoofdstuk Tien. (Zoals we uitleggen in Nazarene Israël, Cornelius was eigenlijk de eerste van de Efraïmieten om terug te keren naar de Natie van Israël.)
Ma’asim (Handelingen) 10:44-48
44 Terwijl Kepha (Petrus) deze woorden nog sprak, viel de Uit elkaar gestoken Geest op allen die het woord hoorden.
45 En die van de Besnijdenis die geloofden (d.w.z. gelovige Farizeeën) waren verbaasd, zo velen als met Kepha kwamen, omdat de gave van de Braakgemaakte Geest ook over de heidenen (de Efraïmieten) was uitgestort.
46 Want zij hoorden hen met tongen spreken en Elohim vergroten.
Toen antwoordde Kepha:
47 “Kan iemand water verbieden, dat deze niet ondergedompeld mogen worden die de Uit elkaargezette Geest hebben ontvangen, net zoals wij dat hebben gedaan?”
48 En hij beval hen zich onder te dompelen in de naam van Jahweh. Toen vroegen ze hem om een paar dagen te blijven.
In Handelingen Hoofdstuk Twee (hierboven) spraken de veteranengelovigen in tongen toen ze vervuld waren met de Geest. Echter, in Handelingen hoofdstuk tien, het was de nieuwe gelovigen die sprak in tongen. Aangezien deze nieuwe gelovigen niet profeteerden, en aangezien er geen tolk aanwezig was, werd geen stichtelijke boodschap bijgebracht. Echter, het feit dat de nieuwe gelovigen in tongen spraken diende als een teken dat ze net gered waren (wat ook de gelovige Farizeeën verbaasde, vers 45).
Maar waarom zou het dienen als een teken dat iemand net gered is, dat ze in een onbekende taal zouden moeten spreken? Zoals we in het volgende deel zullen zien, is het omdat spreken in tongen een indicatie is dat men de stem van de Geest hoort en probeert te spreken volgens de stem van de Geest. Dit is een zeer positieve stap, aangezien de eerste stap in het profeteren is om Jahweh’s stem te horen, en dan te proberen te spreken volgens wat men hoort.
In Acts Chapter Negentien legde de apostel Shaul de handen op degenen die net gered waren. Echter, deze keer, degenen die onlangs werden gered niet alleen spreken in tongen, maar (althans een aantal van hen) ook profeteerde.
Ma’asim (Handelingen) 19:5-7
5 Toen zij dit hoorden, werden zij ondergedompeld in de naam van meester Yeshua.
6 En toen Shaul hen de hand had gelegd, kwam de uit elkaar gevallen Geest over hen heen, en zij spraken met tongen en profeteerden.
7 Nu waren de mannen ongeveer twaalf in totaal.
Vervolgens, van eerste Korintiërs Twaalf tot En met veertien, de apostel Shaul praat over geestelijke gaven voor drie hele hoofdstukken. Aangezien de Schrift geen ruimte verspilt (en aangezien mensen vroeger met quills schreven), moeten we ons realiseren dat wat Shaul ook voor drie hele hoofdstukken uiteensnijdt, erg belangrijk moet zijn.
Shaul begint met ons te vertellen dat hij niet wil dat we onwetend zijn over geestelijke gaven:
Qorintim Aleph (1e Korintiërs) 12:1
1 Nu wat betreft geestelijke gaven, broeders, ik wil niet dat u onwetend bent:
Shaul vertelt ons dan duidelijk dat niet iedereen dezelfde geestelijke gaven zal krijgen; maar dat er diversiteit van geestelijke gaven zal zijn, ook al is het dezelfde Geest die al deze uiteenlopende gaven geeft.
Qorintim Aleph (1e Korintiërs) 12:4
4 Er zijn diversiteit van gaven, maar dezelfde Geest.
Zoals we al eerder vermeld, een reden Mark 16:17 kan niet worden geïnspireerd is dat shaul’s geschriften hier tegenspreekt. Marcus 16:17 vereist dat iedereen die gered is spreken in tongen als een verplicht teken van hun wordt gered. Dit is in tegenspraak met vers 4, die ons vertelt dat de Geest ieder van ons verschillende gaven geeft (ook al is het dezelfde Geest die in en door ons allemaal werkt).
8 want aan de een krijgt het woord van wijsheid door de Geest, aan een ander het woord van kennis door dezelfde Geest,
9 aan een ander geloof door dezelfde Geest, aan een andere gaven van genezingen door dezelfde Geest,
10 aan een ander de werking van wonderen, aan een andere profetie, aan een andere onderscheiden van geesten, naar een ander ander soort tongen, naar een ander de interpretatie van tongen.
11 Maar één en dezelfde Geest werkt al deze dingen, en verdelen zich aan elk afzonderlijk zoals Zij wil.
Hoewel sommige mensen spreken in tongen als ze voor het eerst gered (en zelfs daarna), Shaul is heel duidelijk dat we niet allemaal dezelfde geestelijke gaven te ontvangen. We zijn allemaal nog steeds lid van Zijn Lichaam, zelfs als we niet in tongen spreken.
27 Nu bent u het lichaam van Messias, en leden individueel.
28 En Elohim heeft deze in de vergadering benoemd: eerste apostelen, tweede profeten, derde leraren; na dat wonderen, dan geschenken van genezingen, helpt, administraties, variëteiten van tongen.
29 Zijn alle apostelen? Zijn het allemaal profeten? Zijn alle leraren? Zijn alle werkers van wonderen?
30 Hebben allen gaven van genezingen? Spreken ze allemaal met tongen? Interpreteren ze allemaal?
Het antwoord op Shaul’s vele vragen in de verzen 29 en 30 is “Nee.” Niet iedereen is een apostel. Niet iedereen is een profeet. Niet iedereen is leraar. Niet iedereen verricht wonderen. Niet iedereen krijgt de gave van genezingen. Niet iedereen krijgt de gave van tongen, en niet iedereen krijgt de gave van interpretatie. Sommige mensen krijgen deze gaven, maar anderen niet. Geen van deze groepen is superieur aan alle andere.
Dan, alsof hij iets cryptisch zegt, vertelt Shaul ons om de beste giften oprecht te wensen. Hierdoor vertelt hij ons dat sommige van de geschenken zijn ‘beter’ (of wenselijker) dan anderen.
31 Maar oprecht verlangen naar de beste geschenken. En toch zal ik je (zal) laten zien een meer uitstekende manier.
Vervolgens, in Eerste Korintiërs Dertien, Shaul vertelt ons dat liefde (KJV: naastenliefde) is de grootste van alle geestelijke gaven. Aangezien Elohim liefde is (1e Johannes 4:8, 16), vertelt Shaul ons in wezen dat zonder liefde, geen van de andere geestelijke gaven iets betekent.
Qorintim Aleph (1e Korintiërs) 13
1 Hoewel ik spreek met de tongen van mannen en engelen, maar hebben geen liefde, heb ik klinkende koperen of een kletterende bekken geworden.
Shaul vertelt ons dan dat liefde superieur is aan profetie, aan tongen en aan alle andere geestelijke gaven. Dit is erg belangrijk om te beseffen, want zonder liefde, niets wat we doen heeft een blijvende waarde.
8 Liefde faalt nooit. Maar of er profetieën zijn, ze zullen falen; of er tongen zijn, zullen ze ophouden; of er kennis is, het zal verdwijnen.
9 Want wij weten het voor een deel, en wij profeteren gedeeltelijk.
10 Maar wanneer dat wat perfect is gekomen, dan zal dat wat gedeeltelijk is, worden weggedaan.
Sommigen denken dat deze passage betekent dat nadat we beginnen te houden, zullen we ophouden te spreken in tongen (en ook ophouden te profeteren). Dit kan echter niet de betekenis van Shaul zijn, omdat de apostelen allemaal liefhadden, en toch spraken ze ook in tongen, en profeteerden.
Vervolgens vertelt Shaul ons in hoofdstuk veertien dat we naast liefde ook de rest van de geestelijke gaven moeten nastreven. Echter, de geestelijke gave die we het meest moeten zoeken (naast liefde) is de gave van profetie. Dit komt omdat terwijl niemand is edified als we spreken in een onbegrijpelijke tong (tenzij iemand interpreteert), wanneer we profeteren, anderen kunnen worden edified.
Qorintim Aleph (1e Korintiërs) 14
1 Achter liefde na te streven; en verlangen geestelijke gaven, maar vooral dat je profeteren;
2 Want hij die in een tong spreekt spreekt niet tot de mensen, maar tot Elohim, want niemand begrijpt hem; maar in de geest spreekt hij (alleen) mysteries.
3 Maar hij die profeteert spreekt opbouw en aansporing en troost voor de mensen.
4 Hij die in een tong spreekt, maakt zichzelf, maar hij die de vergadering voorspelt.
5 Ik wens u allen sprak met tongen, maar nog meer dat u profeteerde; want hij die profeteert is groter dan hij die met tongen spreekt, tenzij hij inderdaad interpreteert; dat de vergadering kan worden opbouw.
Wanneer iemand in een tong spreekt, wordt men persoonlijk versterkt door wat men in de Geest hoort. Echter, een profeet hoort hetzelfde als iemand die spreekt in een tong, maar omdat hij in staat is om het te articuleren (en zet het in de menselijke taal), anderen kunnen ook worden edified.
Tongen, dan zijn te profeteren als baby-talk is om volwassen spraak. Hoewel het goed is dat een baby probeert te praten, als de baby uiteindelijk is om uit te groeien tot een volwassen, volledig functionerende volwassene, dan moet zijn toespraak ook volwassen. Op dezelfde manier moet hij, die in een tong spreekt, werken aan het ontwikkelen van zijn vermogen om te articuleren wat hij in de Geest hoort, zodat hij in menselijke spraak kan spreken, en zo anderen in de vergadering ten goede komt en opteden.
Qorintim Aleph (1e Korintiërs) 14
6 Maar nu, broeders, als ik tot u kom spreken met tongen, wat zal ik u profiteren, tenzij ik tot u spreken, hetzij door openbaring, door kennis, door profeteren, of door te onderwijzen?
7 Zelfs dingen zonder leven, of het nu fluit of harp is, wanneer ze een geluid maken, tenzij ze een onderscheid maken in de geluiden, hoe zal het dan bekend zijn wat er wordt gepipeteerd of bespeeld?
8 Want als de trompet een onzeker geluid maakt, wie zal zich dan voorbereiden op de strijd?
9 Zo ook u, tenzij u door de tongwoorden gemakkelijk spreekt te begrijpen, hoe zal het bekend zijn wat wordt gesproken? Want je zult in de lucht spreken.
Als we Jahweh’s stem in de Geest horen, kunnen we anderen opeenteren door te spreken volgens openbaring, kennis, profeteren en/of onderwijzen. Echter, om iemand anders op een van deze manieren te verenigen, moeten onze toespraak voor anderen eerst duidelijk zijn.
Aangezien het hele punt van spreken in de vergadering is om de vergadering op te zetten, tenzij onze toespraak de vergadering zal opeenten, moeten we gewoon zwijgen. Dit is ook de reden waarom iemand die in tongen spreekt, zich moet stilhouden tenzij er een tolk aanwezig is: als zijn onbekende tong niemand anders optilt, dan doet het geen echt goed.
Qorintim Aleph (1e Korintiërs) 14
10 Er zijn, het kan zijn, zo veel soorten talen in de wereld, en geen van hen is zonder betekenis.
11 Daarom, als ik de betekenis van de taal niet ken, zal ik een buitenlander voor hem zijn die spreekt, en hij die spreekt zal voor mij een buitenlander zijn.
12 Toch laat u, aangezien u ijverig bent voor geestelijke gaven, voor de opbouw van de vergadering dat u probeert uit te blinken.
13 Laat hem, die in een tong spreekt, daarom bidden dat hij (ook) mag interpreteren.
14 Want als ik in een tong bid, bidt mijn geest, maar mijn begrip is onvruchtbaar.
In vers 13, Shaul vertelt ons dat hij die spreekt in een onbekende tong moet ook bidden dat hij het kan interpreteren, zodat zijn toespraak kan worden begrepen.
Met andere woorden, hij die in een onbekende tong spreekt, moet bidden dat hij voor de vergadering kan profeteren, zodat zijn toespraak ook anderen kan opeenten (en niet alleen zichzelf).
15 Wat is dan de conclusie? Ik zal bidden met de geest, en ik zal ook bidden met het begrip. Ik zal zingen met de geest, en ik zal ook zingen met het begrip.
16 Anders, als u met de geest zegent, hoe zal hij, die de plaats van de ongeïnformeerde inneemt, “Amein” zeggen bij uw dankbedankje, omdat hij niet begrijpt wat u zegt?
17 Want u bedank goed, maar de andere is niet edified.
Degenen die spreken in tongen (van de stamelende lip ras) moet verder gaan naar profeteren. Ze moeten gebroken blijven, en opzij zetten hun eigen gedachten, om te kunnen horen (en dus spreken van) de Nog Kleine Stem duidelijker.
Shaul vertelt ons dat hij Elohim bedankte voor het vermogen om in tongen te spreken; en toch spreekt hij liever vijf woorden van profetie (dat zou kunnen worden begrepen) dan tienduizend woorden in een onbekende taal.
Qorintim Aleph (1e Korintiërs) 14
18 Ik dank mijn Elohim ik spreek met tongen meer dan u allen;
19 maar in de vergadering zou ik liever vijf woorden spreken met mijn begrip, dat ik anderen ook kan onderwijzen, dan tienduizend woorden in een tong.
Alleen door met zijn begrip te spreken, kon Shaul het Lichaam opeenten. Niettemin, Shaul vertelt ons dat het goed is voor degenen die spreken in tongen te spreken in hen, want ze dienen als een teken voor niet-gelovigen dat de spreker is gered.
Qorintim Aleph (1e Cor.) 14:20-25
20 Broeders, wees geen kinderen in begrip; echter, in boosaardigheid worden babes, maar in begrip volwassen zijn.
21 In de Thora staat geschreven:
“Met mannen van andere tongen en andere lippen zal ik tot dit volk spreken; en toch, voor dat alles, zullen zij Mij niet horen,” zegt Jahweh.
22 Daarom zijn tongen voor een teken, niet voor hen die geloven, maar aan ongelovigen; voor profeteren is niet voor ongelovigen, maar voor degenen die geloven.
De taal hier is moeilijk, en we moeten werken om het te begrijpen. Shaul vertelt ons dat profeteren is bedoeld voor degenen die geloven, terwijl tongen zijn bedoeld als een teken voor degenen die niet geloven. Shaul kan echter niet betekenen dat tongen nooit worden gebruikt om degenen die geloven dat iemand net gered is te laten zien, want dat is duidelijk hoe het werd gebruikt in Handelingen hoofdstuk tien, waar ons wordt verteld dat degenen die onlangs werden gered sprak in tongen.
Ma’asim (Handelingen) 10:44-48
44 Terwijl Kepha (Petrus) deze woorden nog sprak, viel de Uit elkaar gestoken Geest op allen die het woord hoorden.
45 En die van de Besnijdenis die geloofden (d.w.z. gelovige Farizeeën) waren verbaasd, zo velen als met Kepha kwamen, omdat de gave van de Braakgemaakte Geest ook over de heidenen (de Efraïmieten) was uitgestort.
46 Want zij hoorden hen met tongen spreken en Elohim vergroten.
Toen antwoordde Kepha:
47 “Kan iemand water verbieden, dat deze niet ondergedompeld mogen worden die de Uit elkaargezette Geest hebben ontvangen, net zoals wij dat hebben gedaan?”
48 En hij beval hen zich onder te dompelen in de naam van Jahweh. Toen vroegen ze hem om een paar dagen te blijven.
Wat Shaul bedoelt is dat het goed is voor een gelovige om in tongen te spreken in het openbaar, omdat het zelfs voor niet-gelovigen moeilijk is om het feit te negeren dat men in een onbekende tong spreekt. Wanneer een niet-gelovige een gelovige in tongen ziet spreken, kan het hem een getuige geven dat er iets van Elohim plaatsvindt.
Echter, Shaul vertelt ons ook dat het niet goed is dat de vergadering moet allemaal spreken in tongen als een ongelovige moet komen in de vergadering, omdat de ongelovige zou waarschijnlijk zeggen dat alle mensen waren uit hun gedachten.
23 Als de hele vergadering op één plaats bijeenkomt en allen met tongen spreken, en er komen mensen die ongeïnformeerd of ongelovig zijn, zullen zij dan niet zeggen dat u gek bent?
24 Maar als alle profeten, en een ongelovige of een ongeïnformeerd persoon binnenkomt, is hij overtuigd door iedereen, hij wordt door iedereen veroordeeld.
25 En zo worden de geheimen van zijn hart onthuld; en dus, vallend op zijn gezicht, zal hij Elohim aanbidden en melden dat Elohim werkelijk onder jullie is.
Hoewel het voorspellen (voorspellen) soms zelfs voor gelovigen moeilijk is om te begrijpen, kunnen zelfs ongelovigen het weer vertellen begrijpen, als degene die de dingen van de Geest voortbrengt dat begrijpelijk doet. Als de profeet woorden van openbaring gebruikt, dan kunnen de geheimen van het hart van de niet-gelovige worden geopenbaard, en de ongelovige kan in zijn hart worden geslagen, en dan naar beneden vallen en Elohim aanbidden.
Maar profeteren is superieur aan tongen, zelfs in het openbaar. Als de niet-gelovige in zijn hart kan worden geslagen als een profeet de dingen van de Geest aan hem voortbrengt in een vergadering, dan kan diezelfde niet-gelovige ook in zijn hart worden geslagen in een openbare omgeving.
Herinneren dat een tong is om profetie als baby-talk is om volwassen spraak, kunnen we ook een aantal interessante analogieën aan de menselijke familie.
In menselijke gezinnen verwachten ouders niet dat hun baby’s in één keer volwassen spraak gebruiken. Ze zijn blij als hun kind maakt geen geluid op alle, zelfs als het klinkt gewoon als baby brabbelen (dat wil zeggen, tongen). Echter, als het kind ouder wordt, de ouder verwacht dat de toespraak van zijn kind te groeien en volwassen, net als iemand die spreekt in tongen moet uiteindelijk worden verwacht te profeteren. En wanneer de gasten komen naar het huis, kunnen de ouders begrijpen wat hun baby zegt, maar de gasten kunnen niet begrijpen, tenzij de ouders interpreteren voor hen.
Sommige christelijke denominaties, echter, moedigen het huishouden aan om baby-bespreking, in viering van het feit te blijven spreken dat hun baby’s in baby-bespreking spreken. Maar hoe zou het zijn als de hele congregatie op handen en voeten viel en op de grond begint rond te kruipen, om te vieren dat hun baby’s kruipen? Of wat als iedereen zich zou verkn.of iedereen zou gaan? Zou het niet maken hun gasten ongemakkelijk?
Op dezelfde manier zijn we de kinderen van onze Vader, en terwijl Hij blij is als we eerst leren hoe te spreken volgens Zijn Stem, zal Hij blij zijn als we als kinderen blijven brabbelen? Of zal Hij niet veel gelukkiger zijn als we verder gaan naar volwassen spraak (dat wil zeggen, profetie)? En is dit niet ook Shaul’s beoogde betekenis in First Corinthians Thirteen?
Qorintim Aleph (1e Korintiërs) 13:11
11 Toen ik een kind was, sprak ik als kind, begreep ik als kind, dacht ik als kind; Maar toen ik een man werd, stopte ik kinderachtige dingen weg.
Hoewel we altijd blij moeten zijn als iemand voor het eerst in tongen spreekt, moeten we hem ook aanmoedigen om zijn geestelijke vooruitgang voort te zetten, zodat hij kan leren hoe hij kan profeteren (om anderen op te zetten). Echter, Shaul vertelt ons dat we nooit iemand moeten verbieden om te spreken in een tong wanneer een tolk aanwezig is (zoals dat zou het equivalent van het verbieden van profetie). Echter, wanneer mensen spreken in tongen, moeten ze doen op een ordelijke manier:
Qorintim Aleph (1e Cor.) 14:26-28
26 Hoe is het dan, broeders? Wanneer jullie samenkomen, heeft ieder van jullie een psalm, heeft een leer, heeft een tong, heeft een openbaring, heeft een interpretatie (d.w.z. Elohim geeft je iets om te delen).
Laat alle dingen worden gedaan voor opbouw!
27 Als iemand spreekt in een tong, laat er twee of ten hoogste drie, elk op zijn beurt, en laat een interpreteren.
28 Maar als er geen tolk is, laat hem dan zwijgen in de vergadering en laat hem tot zichzelf en tot Elohim spreken.
Laten we echter in gedachten houden dat niet iedereen in staat is om tongen te interpreteren, en Shaul vertelt ons dat als er niemand aanwezig is die kan interpreteren, het beter zou zijn voor de vergadering als degenen met een tong gewoon in stilte bidden.
Maar zelfs als er een tolk aanwezig is, moeten alle dingen nog steeds op een ordelijke manier gebeuren. Israël is het Leger van de Levende Elohim; en in een leger, moeten alle dingen altijd fatsoenlijk worden gedaan, en in orde.
Sprekend aan dit, vertelt Shaul dat zij die ten behoeve van allen delen ordelijk moeten zijn, en op een manier spreken die allen past. Zij die spreken, moeten om de beurt, één voor één.
Qorintim Aleph (1e Korintiërs) 14
29 Laat twee of drie profeten spreken en laat de anderen oordelen;
30 Maar als er iets wordt geopenbaard aan een ander die toezit, laat de eerste zwijgen.
31 Want jullie kunnen allemaal één voor één profeteren, dat alles kan leren, en alles kan worden aangemoedigd.
Aangezien ordelijkheid belangrijk is, is het goed dat zelfs degenen die profeteren om de beurt moeten nemen. Verder, als iemand profeteert en een ander een snel woord van openbaring krijgt, dan moeten alle aanwezigen de beweging van de Geest eren door stil te zijn, zodat degene die de openbaring heeft gekregen voldoende tijd heeft gekregen om te spreken wat de Geest hem zojuist heeft geopenbaard.
32 En de geesten van de profeten zijn onderworpen aan de profeten.
De geesten van de profeten zijn onderworpen aan de profeten, wat betekent dat de profeten zichzelf moeten beheersen. Ze hoeven niet ‘blurt iets uit,’ of wanordelijk op enigerlei wijze, maar ze moeten leren om hun geesten te beheersen.
Qorintim Aleph (1e Korintiërs) 14
33 Want Elohim is niet de auteur van verwarring, maar van vrede, zoals in alle vergaderingen van de heiligen.
Tot slot vertelt Shaul ons over vrouwen die profeteren in de vergaderingen. Sommigen hebben ten onrechte geconcludeerd dat alleen maar omdat vrouwen niet mogen onderwijzen (of om een vergadering te leiden), dat ze ook niet mogen spreken in een vergadering, of om te profeteren (of om te spreken in tongen). Dit komt over het algemeen uit een misverstand van Eerste Timoteüs 2:12-15.
TimaTheus Aleph (1e Timotheüs) 2:12-15
12 En ik sta niet toe dat een vrouw lesgeeft, of gezag heeft over een man, maar in stilte is.
13 Want Adam werd eerst gevormd, daarna Havvah (Eva),
14 En Adam werd niet bedrogen, maar de vrouw die bedrogen werd, raakte in overtreding.
15 Niettemin zal zij in het leven worden gered, als (zij) in geloof, liefde, en reeks-apartness, met zelfbeheersing verdergaat.
Shaul kan ons echter niet vertellen dat vrouwen helemaal niet mogen spreken in de vergaderingen, want als we verder gaan in Eerste Korintiërs hoofdstuk veertien, zien we Shaul wijzen op de verkeerde conclusies van een onbekende Corinthische briefschrijver, die beweert dat vrouwen niet worden verondersteld te spreken in de vergaderingen. Wat we zien is dat Shaul het niet eens is met deze auteur.
Herinnerend dat er geen aanhalingstekens in oud Hebreeuws (of in Het Grieks) zijn, dan kunnen wij zien dat Shaul van de beweringen van deze onbekende Corinthische brief-schrijver afkeurde dat de vrouwen niet in de assemblages mogen spreken.
Qorintim Aleph (1e Korintiërs) 14
34 (Citerend) “Laat uw vrouwen zwijgen in de vergaderingen, want zij mogen niet spreken; maar zij moeten onderdanig zijn, zoals De Thora ook zegt!
35 En als zij iets willen leren, laat hen dan thuis aan hun eigen echtgenoten vragen; want het is beschamend voor vrouwen om te spreken in de vergadering.”
(Einde offerte.)
Shaul berispt de onbekende Corinthische briefschrijver door hem enkele vragen te stellen.
Qorintim Aleph (1e Korintiërs) 14:36
36 Wat?! (Oy!) Is het Woord van Elohim gekomen?
oorspronkelijk van jou? Of was het alleen jij dat het bereikte?
Veel mensen hebben in het verleden de verzen 34 en 35 als ‘tweede getuige’ genomen dat vrouwen niet in de vergaderingen mogen spreken (samen met Eerste Timoteüs 2:12-15). Echter, dit werkt niet echt, want tenzij we aannemen dat Shaul citeert iemand anders in de verzen 34 en 35, vers 36 lijkt te komen uit het niets, want het is volledig onlogisch met deze andere twee verzen. De enige manier vers 36 heeft geen zin op alle is als we begrijpen verzen 34 en 35 zijn een citaat van een onbekende briefschrijver.
We kunnen dit verifiëren als we teruggaan naar de brontalen. In de Griekse Textus Receptus begint vers 36 met het Griekse voorzetselwoord “ay” (Strong’s Griekse NT#2228).
NT:2228 e (ay!); een primair deeltje van onderscheid tussen twee verbonden termen: disjunctief, of; vergelijkend, dan:
Dit deeltje geeft een onderscheid (of een contrast) aan tussen de dingen die het sluit. Met andere woorden, het vertelt ons dat er een contrast is tussen verzen 34-35, en vers 36. Bij gebruik aan het begin van een zin kan dit deeltje betekenen “Wat?!” of “Wat onzin!” Dit deeltje e (ay!) klinkt als de Hebreeuwse uitdrukking “Oy!” en het heeft veel dezelfde betekenis.
In het Peshitta Aramees verschijnt dit woord als oy. J. Payne Smith’s Compendious Syriac Dictionary vertelt ons dat het Aramees woord een uitdrukking van gelijktijdige verwondering, verdriet en reproof aangeeft, net als de Hebreeuwse uitdrukking “Oy!”
או : Interjection, het uitdrukken van de vocatieve, verwondering, verdriet, berisping; ~ O! Oh!
| 1e Korintiërs 14:36. 36 Oh! Is van jou het Woord van Elaha? Oh! Heb je het alleen bij jou aangekomen? |
או דלמא מנכון הו נפקת מלתה דאלאהא. או לותכון הו בלהוד מטת. |
Shaul kon slechts de opmerkingen van de spreker in verzen 34 en 35 berispt hebben. Hij zegt: “Ik heb nog nooit gehoord van een dergelijke Thora gebod dat ons vertelt dat de vrouwen moeten zwijgen in de vergaderingen. Heb je dit gebod dan zelf geschreven? Of ben jij de enige die het gehoord heeft?”
Sommige auteurs suggereren dat het ‘Thora-gebod’ waar de onbekende Korinthische letterschrijver naar verwees, is eigenlijk Genesis 3:16.
B’reisheet (Genesis) 3:16
16 “Ik zal uw verdriet en uw conceptie enorm vermenigvuldigen: met pijn zult u kinderen voortbrengen. Uw wens zal voor uw man zijn, en hij zal over u regeren.”
Hoewel Genesis 3:16 het mannelijke hoofdschip (zowel in het huishouden als in de vergaderingen) ondersteunt, en hoewel het een ondersteunende rol voor vrouwen aangeeft, vormt het geen gebod voor vrouwen om te zwijgen. Daarom moeten we begrijpen dat wat Shaul echt zei in First Timothy 2:12-15 was:
TimaTheus Aleph (1e Timotheüs) 2:12-15
12 En ik sta niet toe dat een vrouw les geeft, of om gezag te hebben over een man, maar (over het algemeen) in stilte te zijn (wat het leiderschap in de vergaderingen betreft).
13 Want Adam werd eerst gevormd, daarna Havvah (Eva),
14 En Adam werd niet bedrogen, maar de vrouw die bedrogen werd, raakte in overtreding.
15 Niettemin zal zij in het leven worden gered, als (zij) in geloof, liefde, en reeks-apartness, met zelfbeheersing verdergaat.
Er is geen vriendjespolitiek met Elohim. Hoewel vrouwen geen congregatie mogen leiden, als vrouwen de gave van dezelfde Geest krijgen als mannen, waarom zouden vrouwen dan niet volgens de Geest mogen spreken (d.w.z. in tongen spreken, of profeteren)?
Als een vrouw volgens de Geest profeteert en men haar ervan weerhoudt om te spreken, dan is men de Geest dan niet echt aan het doven?
Shaul’s betekenis is: “De Thora zegt niet tegen vrouwen om niet te spreken in de vergaderingen! Je verzint dingen!”
Dan gaat hij verder met te zeggen:
37 Als iemand denkt dat hij een profeet of geestelijke, laat hem erkennen dat de dingen die ik (en niet de onbekende briefschrijver uit Korinthe) schrijf aan u zijn de geboden van Jahweh.
38 Maar als iemand onwetend is, laat hem dan onwetend zijn!
Shaul besluit dan door de Korintiërs te vertellen dat, hoewel profetie inderdaad een veel betere geestelijke gave is dan tongen, men moet oppassen dat men de mensen niet verbiedt om in tongen te spreken, omdat het hen kan helpen leren profeteren.
Qorintim Aleph (1e Korintiërs) 14
39 Daarom, broeders, verlangen ernstig om te profeteren; maar verbied het niet om met tongen te spreken.
Alleen:
40 Laat alle dingen fatsoenlijk en in orde worden gedaan.
Als Jahweh testamenten, in het volgende hoofdstuk zullen we praten over wat rechters zijn, en de rol profeteren speelt bij de benoeming van rechters binnen de Natie van Israël, evenals waarom het absoluut typisch is dat elke rechter binnen Israël hoort Jahweh’s stem.
