“Dit is een automatische vertaling. Als u ons wilt helpen deze te corrigeren, kunt u een e-mail sturen naar contact@nazareneisrael.org.”
In een eerdere versie van dit artikel betoogden we dat het altijd juist was om ons te onderwerpen aan de regeringen die over ons heen worden geplaatst, gebaseerd op Romeinen 13 en andere verzen. Echter, verdere studie bleek dat, terwijl dit de algemene regel, er zijn tijden Jahweh verwacht dat we de overheid ongehoorzaam. Laten we biddend te werk gaan.
Een algemene regel is dat we elke regering altijd moeten gehoorzamen die rechtmatig gezalfd wordt door Jahweh. Bijvoorbeeld, toen koning Shaul (Saul) besefte dat David op de troon zou zitten in plaats van zijn zoon Jonathan, probeerde koning Shaul David te doden. Maar zelfs toen koning Shaul in Davids hand werd afgeleverd in de grot in de rotsen van de wilde geiten, zou David Shaul niet neerslaan, want Shaul was de gezalfde regeringsleider van Jahweh. Zo serieus nam David het.
Shemuel Aleph (1e Samuel) 24:1-13
1 Nu gebeurde het, toen Shaul van het volgen van filistijnen was teruggekeerd, dat het hem werd verteld, zeggend, “Neem nota! David is in de wildernis van En Gedi.”
2 Toen nam Shaul drieduizend uitverkorenen uit heel Israël en ging david en zijn mannen zoeken op de rotsen van de wilde geiten.
3 Dus kwam hij tot de schaapskooien langs de weg, waar een grot was; en Shaul ging naar binnen om aan zijn behoeften te voldoen. (David en zijn mannen verbleven in de uithoeken van de grot.)
4 Toen zeiden de mannen van David tot hem: Dit is de dag waarop Jahweh tot u zei: Zie, ik zal uw vijand in uw hand afleveren, opdat u hem aandoen wat u betreft. En David stond op en sneed stiekem een hoek van Shaul’s gewaad af.
5 Nu gebeurde het daarna dat Davids hart hem verontrustte omdat hij Shaul’s gewaad had gesneden.
6 En hij zei tegen zijn mannen: “Jahweh verbiedt dat ik dit ding met mijn meester, Jahweh’s gezalfd, zou doen om mijn hand tegen hem uit te strekken, aangezien hij de gezalfde van Jahweh is.”
7 David hield zijn dienaren dus met deze woorden in bedwang en stond hen niet toe tegen Shaul op te staan. En Shaul stond op uit de grot en ging op weg.
8 David deed zich daarna ook voor, ging uit de grot, en riep naar Shaul, zeggende: “Mijn meester de koning!” En toen Shaul achter hem keek, bukte David zich met zijn gezicht naar de aarde en boog naar beneden.
9 En David zei tot Shaul: “Waarom luistert u naar de woorden van de mensen die zeggen: “David zoekt uw schade” inderdaad?
10 Kijk, deze dag hebben jullie ogen gezien dat Jahweh je vandaag in mijn hand in de grot heeft gebracht, en iemand spoorde me aan om je te doden. Maar mijn oog spaarde je, en ik zei: ‘Ik zal mijn hand niet uitstrekken tegen mijn meester, want hij is Jahweh’s gezalfd!’
11 Bovendien, mijn vader, zie! Ja, zie de hoek van je gewaad in mijn hand! Want daarin sneed ik de hoek van je gewaad af, en heb je niet gedood, weet en zie dat er geen kwaad of rebellie in mijn hand is, en ik heb niet tegen jullie gezondigd. Toch jaag je op mijn leven om het te nemen!
12 Laat Jahweh oordelen tussen u en mij, en laat Jahweh mij wreken op u. Maar mijn hand zal niet tegen je zijn!
13 Zoals het spreekwoord van de ouden zegt: “Goddeloosheid gaat voort uit de goddelozen.” Maar mijn hand zal niet tegen jullie zijn!”
Men zou gemakkelijk David kunnen vrijspreken voor het doden van koning Shaul uit zelfverdediging, maar David wist dat hoe slecht of corrupt koning Shaul ook zou zijn, het verkeerd was om een man te doden die Jahweh rechtmatig had gezalfd om Israël te leiden. Zolang Shaul de gekozen leider van Jahweh was, wist David dat zijn enige legale optie was om te vluchten.
En opdat we niet denken dat David’s genade over Shaul een vergissing was of een “eenmalige toevalstreffer”, david spaarde Shaul’s leven een tweede keer. In de verzen 9 en 11 vertelt David ons duidelijk de reden waarom hij Shaul’s leven spaarde (hoewel hij niet zou hebben gespaard Nabal’s, 1 Samuel 25) was dat niemand kan strekken zijn hand tegen gezalfde leider Jahweh’s en worden gevonden schuldloos.
Shemuel Aleph (1e Samuel) 26
1 Nu kwamen de Ziphites naar Shaul in Gibeah en zeiden: “Verbergt David zich niet in de heuvel van Hachilah, tegenover Jeshimon?”
2 Toen stond Shaul op en ging naar de Wildernis van Ziph, met drieduizend uitverkoren mannen van Israël met hem, om David te zoeken in de wildernis van Ziph.
3 En Shaul kampeerden in de heuvel van Hachilah, die tegenover Jeshimon, door de weg. Maar David bleef in de wildernis, en hij zag dat Shaul achter hem aan kwam in de wildernis.
4 David zond daarom spionnen uit en begreep dat Shaul inderdaad was gekomen.
5 Dus stond David op en kwam naar de plaats waar Shaul had gelegerd. En David zag de plaats waar Shaul lag, en Abner de zoon van Ner, de commandant van zijn leger. Nu lag Shaul in het kamp, met de mensen om hem heen.
6 Toen antwoordde David en zei tot Ahimelech het Hettitische en abishai de zoon van Zeruia, broer van Joab, en zei: “Wie zal met mij naar Shaul in het kamp gaan?”
En Abishai zei: “Ik ga met je mee.”
7 David en Abishai kwamen ‘s nachts tot de mensen; en daar lag Shaul te slapen in het kamp, met zijn speer vast in de grond door zijn hoofd. En Abner en de mensen lagen om hem heen.
8 Toen zei Abishai tot David: “Elohim heeft uw vijand deze dag in uw hand geleverd. Laat mij hem nu slaan met de speer, recht op de aarde. en ik hoef hem geen tweede keer te slaan!”
9 Maar David zei tot Abishai: “Vernietig hem niet; want wie kan zijn hand uitstrekken tegen Jahweh’s gezalfde, en schuldloos zijn?”
10 David zei verder: “Als Jahweh leeft, zal Jahweh hem slaan, of zijn dag zal komen om te sterven, of hij zal gaan om te vechten en omkomen.
11 Jahweh verbiedt dat ik mijn hand zou strekken tegen Jahweh’s gezalfde. Maar neem nu de speer en de kruik water die bij zijn hoofd zijn, en laat ons gaan.”
De Schrift laat ons zien dat wanneer we een Israëlitische leider gezalfd door Jahweh dat kwaad doet, dan is onze eerste cursus van actie is om terug te keren naar Jahweh en vragen om Zijn hulp.
Divre HaYamim Bet (2 Chron.) 7:13-14
13 “Wanneer ik de hemel besmeed en er is geen regen, of de sprinkhanen bevelen om het land te verslinden, of pest onder Mijn volk te sturen,
14 Als Mijn volk, die door Mijn naam geroepen wordt, zich zal vernederen, en mijn gezicht zal bidden en zoeken, en zich van hun slechte wegen zal afkeren, dan zal ik uit de hemel horen en hun zonde vergeven en hun land genezen.’
Deze bescherming geldt echter alleen voor een leider die gezalfd is door de profeet of priester van Jahweh, en deze kan door Jahweh worden ingetrokken als Hij dat wil. Zoals we uitleggen in Nazarene Israël, Jahweh oorspronkelijk koos Jeroboam om de tien noordelijke stammen te leiden, omdat koning Salomo had gezondigd. Ahiyah (Ahijah) de Shilonite ontmoette Jeroboam op de weg en zalfde hem. Hij zou tien stammen hebben, waardoor Salomo’s zoon Rehoboam met slechts twee stammen (Juda en Benjamin). Zijn zalving zou echter alleen duren als hij de bevelen van Jahweh opvolgde. Vers 38 specificeert dat Jeroboam een “duurzaam huis” (d.w.z., een duurzame dynastie) moest hebben, maar slechts als hij aan de manieren van Jahweh hield, aangezien Koning David had gedaan.
Melachim Aleph (1 Koningen) 11:29-39
29 Nu gebeurde het op dat moment, toen Jeroboam jeruzalem uitging, dat de profeet Ahijah de Shilonite hem onderweg ontmoette; en hij had zich gekleed met een nieuw gekleed, en de twee waren alleen in het veld.
30 Toen greep Ahijah het nieuwe kledingstuk dat hem op was en scheurde het in twaalf stukken.
31 En hij zei tot Jeroboam: “Neem voor jezelf tien stukken, want aldus zegt Jahweh, de Elohim van Israël: “Zie, ik zal het koninkrijk uit de hand van Salomo scheuren en tien stammen aan u geven
32 (maar hij zal één stam hebben omwille van Mijn dienaar David, en omwille van Jeruzalem, de stad die ik heb gekozen uit alle stammen van Israël),
33 omdat zij Mij hebben verlaten, en Ashtoreth de godin van de Sidoniërs hebben aanbeden, Chemosh de (valse) elohim van de Moabieten, en Milcom de (valse) elohim van het volk van Ammon, en hebben niet gelopen in mijn wegen om te doen wat goed is in mijn ogen en houd Mijn statuten en Mijn oordelen, net als zijn vader David.
34 Maar ik zal het hele koninkrijk niet uit zijn hand nemen, omdat ik hem alle dagen van zijn leven heb laten regeren omwille van Mijn dienaar David, die ik koos omdat hij mijn geboden en mijn statuten naleefde.
35 Maar ik zal het koninkrijk uit de hand van zijn zoon nemen en het aan u geven – tien stammen.
36 En aan zijn zoon zal ik één stam geven, opdat Mijn dienaar David altijd een lamp voor Mij in Jeruzalem mag hebben, de stad die ik voor mezelf heb gekozen, om mijn naam daar te zetten.
37 Dus ik zal u meenemen, en u zult regeren over al uw hartverlangens, en u zult koning zijn over Israël.
38 Dan zal het zijn, als u allen in acht neemt dat ik u beveel, op Mijn wegen wandel, en doe wat juist is in Mijn zicht, om Mijn statuten en Mijn geboden te behouden, zoals Mijn dienaar David deed, dan zal ik bij u zijn en voor u een duurzaam huis bouwen, zoals ik voor David heb gebouwd, en israël aan u zal geven.
39 En ik zal de afstammelingen van David hierdoor treffen, maar niet voor altijd.”
Echter, zoals we uitleggen in Nazarene Israël, Jeroboam hield niet Yahweh’s manieren. Integendeel, hij leidde Efraïm tot zonde met gouden kalf aanbidding; en als gevolg daarvan profeteerde Jahweh door Hosea dat geen van de koningen van het noordelijke koninkrijk van Hem was.
Hoshea (Hosea) 8:4
4 “Zij zetten koningen op, maar niet door Mij;
Ze maakten prinsen, maar ik heb ze niet erkend.
Van hun zilver en goud
Ze maakten idolen voor zichzelf –
Dat ze zouden kunnen worden afgesneden.”
Koningschap is geen erfelijk “recht”, maar eerder een heilige plicht en roeping. Als een koning Jahweh niet gehoorzaamt, kan zijn zalving worden ingetrokken. Verder zal Jahweh hem verantwoordelijk houden voor de gevolgen van zijn daden. Bijvoorbeeld, toen Jeroboam’s afstammeling koning Achab, zijn vrouw Jezebel, en hun zoon Yoram (Joram) werd corrupt. Jahweh hief Yehu (Jehu) de zoon van Yehoshaphat (Jehoshaphat, betekenend “Jahweh zal rechter”) opvoeden, om al het huis van Achab neer te slaan, in oordeel voor wat zij hadden gedaan.
Melachim Bet (2 Koningen) 9:6-9
6 Toen stond hij op en ging het huis binnen. En hij goot de olie op het hoofd van (Yehu’ s) en zei tegen (Yehu), “Aldus zegt Jahweh Elohim van Israël: “Ik heb je koning over het volk van Jahweh, over Israël gezalfd.
7 U zult het huis van Achab uw meester neerslaan, opdat ik het bloed van Mijn dienaren de profeten en het bloed van alle dienaren van Jahweh, aan de hand van Jezebel, kan wreken.
8 Want het hele huis van Achab zal omkomen; en ik zal alle mannen in Israël van Achab afsnijden, zowel bond als vrij.
9 Dus ik zal het huis van Achab als het huis van Jeroboam de zoon van Nebat, en net als het huis van Baasha de zoon van Ahiyah.
10 De honden zullen Jezebel op het stuk grond in Jezreel eten, en er zal niemand zijn om haar te begraven.”” En hij deed de deur open en vluchtte.
Yehu zette onmiddellijk een opstand op en voerde zijn opdracht uit. Eerst doodde hij koning Yoram, en toen doodde hij Jezebel, en het hele huis van Achab. Omdat hij uitvoerde wat Jahweh’s verlangens, Jahweh gaf hem en zijn zonen de troon voor vier generaties.
Melachim Bet (2 Koningen) 10:30
30 En Jahweh zei tegen Yehu: “Omdat u goed hebt gedaan in wat goed is in Mijn zicht, en hebben gedaan om het huis van Achab alles wat in Mijn hart, uw zonen zal zitten op de troon van Israël aan de vierde generatie.”
Yehu had ook de corrupte Joodse koning Ahazyah (Ahaziah) gedood. En in een onverklaarbare perverse daad, toen Ahazyah’s moeder Atalyah (Athaliah) zag dat haar zoon dood was, doodde ze de rest van de Joodse koninklijke familie, om zichzelf te regeren. Alleen haar kleinzoon Yoash (Joash) ontsnapte.
Melachim Bet (2 Koningen) 11:1-3
1 Toen Atalyah de moeder van Ahazyah zag dat haar zoon dood was, stond zij op en vernietigde alle koninklijke erfgenamen.
2 Maar Yehosheva, de dochter van koning Yoram, de zus van Ahazyah, nam Yoash de zoon van Ahazyah, en stal hem weg van onder de zonen van de koning die werden vermoord; En ze verstopten hem en zijn verpleegster in de slaapkamer, uit Atalyah, zodat hij niet werd gedood.
3 Zo was hij met haar verborgen in het huis van Jahweh gedurende zes jaar, terwijl Atalyah regeerde over het land.
Hoewel Atalyah koningin over Juda was, was zij nooit de gezalfde koningin van Jahweh. Vanwege dit, toen haar kleinzoon Yoash zeven jaar oud was, zalfde Yehoiada (Jehoiada) de priester Yoash als koning over Juda, en liet Atalyah ter dood worden gebracht.
Melachim Bet (2 Koningen) 11:4-16
4 In het zevende jaar zond en bracht Jehoiada de kapiteins van honderden – van de lijfwachten en de escortes — en bracht hen naar het huis van Jahweh. En hij sloot een verbond met hen en legde een eed van hen af in het huis van Jahweh, en toonde hen de zoon van de koning.
5 Toen beval hij hen en zei: “Dit is wat u zult doen: Een derde van jullie die op de sabbat dienst heeft, zal het huis van de koning in de gaten houden.
6 een derde zal bij de poort van Sur zijn, en een derde bij de poort achter de escortes. Je houdt het horloge van het huis, opdat het niet wordt afgebroken.
7 De twee contingenten van jullie die op de sabbat uit dienst gaan, zullen het horloge van het huis van Jahweh voor de koning houden.
8 Maar u zult de koning aan alle kanten omringen, ieder mens met zijn wapens in zijn hand; en wie binnen bereik komt, laat hem ter dood worden gebracht. Je moet bij de koning zijn als hij naar buiten gaat en als hij binnenkomt.”
9 Dus de kapiteins van de honderden deden volgens alles wat Jehoiada de priester beval. Ieder van hen nam zijn mannen die op de sabbat dienst zouden hebben, met degenen die op de sabbat uit dienst gingen, en kwamen naar Jehoiada de priester.
10 En de priester gaf de kapiteins van honderden de speren en schilden die toebehoorden aan koning David, die in de tempel van Jahweh waren.
11 Toen stonden de begeleiders, elke man met zijn wapens in zijn hand, rondom de koning, van de rechterkant van de tempel naar de linkerkant van de tempel, bij het altaar en het huis.
12 En hij bracht de zoon van de koning naar buiten, legde de kroon op hem en gaf hem het Getuigenis; zij maakten hem koning en gezalfd, en zij klapten in hun handen en zeiden: “Leve de koning!”
13 Nu, toen Atalyah het lawaai van de begeleiders en de mensen hoorde, kwam zij tot de mensen in de tempel van Jahweh.
14 Toen zij keek, stond de koning bij een pilaar volgens de gewoonte; en de leiders en de trompettisten waren van de koning. Alle mensen van het land waren blij en bliezen trompetten. Toen scheurde Atalyah haar kleren en riep: “Verraad! Verraad!”
15 En Yehoiada de priester beval de kapiteins van de honderden, de officieren van het leger, en zei tot hen: “Neem haar naar buiten onder bewaking, en dood met het zwaard wie haar volgt.” Want de priester had gezegd: “Laat haar niet gedood worden in het huis van Jahweh.”
16 Dus grepen zij haar; en ze ging door middel van de paarden ingang in het huis van de koning, en daar werd ze gedood.
Dus hoewel David terecht hield zijn hand van het doen van schade aan de gezalfde koning Shaul, het was goed voor Yehu om Yoram omver te werpen op bevel van Jahweh; en het was ook correct voor Yehoiada om de onrechtmatige koningin Atalyah af te zetten. In elk geval was Jahweh’s testament gedaan.
Interessant is dat geen enkele Ephraimite natie heeft een gezalfde koning of prins vandaag, omdat Jahweh profeteerde dat het noordelijke koninkrijk vele dagen zou blijven zonder een gezalfde koning of prins. Dit is logisch als we ons herinneren dat geen enkele Ephraimite natie heeft een profeet of priester van Jahweh zalven de leider met olie.
Hoshea (Hosea) 3:4-5
4 “Want de kinderen van Israël zullen vele dagen zonder koning of prins blijven, zonder offer of heilige pilaar, zonder ephod of teraphim.
5 Daarna zullen de kinderen van Israël terugkeren en Jahweh hun Elohim en David hun koning zoeken. Zij zullen Jahweh en Zijn goedheid in de laatste dagen vrezen.”
Echter, hoewel Ephraimite regeringen zijn niet technisch gezalfd van Jahweh, we over het algemeen zijn om de wetten van het land waar we wonen en de regeringen benoemd over ons te gehoorzamen, want in de uiteindelijke analyse is er geen regering die Jahweh niet heeft verhoogd voor Zijn doeleinden. Daarom noemt Shaul ze ‘Jahweh’s ministers’.
Romim (Romeinen) 13:1-7
1 Laat iedere ziel onderworpen zijn aan de bestuursautoriteiten. Want er is geen autoriteit, behalve van Elohim, en de autoriteiten die er zijn worden benoemd door Elohim.
2 Daarom verzet wie zich tegen het gezag verzet zich tegen de verordening van Elohim, en zij die zich verzetten zullen een oordeel over zichzelf vellen.
3 Voor heersers zijn geen verschrikking aan goede werken, maar aan kwaad. Wil je niet bang zijn voor het gezag? Doe wat goed is, en je zult lof hebben van hetzelfde.
4 Want hij is voorgoed Elohim’s minister voor u. Maar als je kwaad doet, wees dan bang; want hij draagt het zwaard niet voor niets; want hij is Elohim’s minister, een wreker om toorn uit te voeren op hem die het kwaad beoefent.
5 Daarom moet u onderworpen zijn, niet alleen wegens toorn, maar ook omwille van het geweten.
6 Want daarom betaalt u ook belasting, want zij zijn elohim’s ministers die voortdurend aanwezig zijn bij dit ding.
7 Maak daarom aan al hun verschuldigde: belastingen aan wie belastingen verschuldigd zijn, douane aan wie douane, vrees aan wie vrees, eer aan wie eer.
Soms mensen suggereren dat we de autoriteiten alleen gehoorzamen als ze goed zijn, maar Shaul schreef zijn brief aan de Romeinen toen Nero keizer was, en Nero doodde veel gelovigen. Net zoals Yeshua als een lam naar de slacht ging, ging Shaul ook gewillig naar zijn dood, wetende dat Jahweh het voorgoed zou gebruiken.
Ma’asei (Handelingen) 21:13
13 Toen antwoordde Shaul: “Wat bedoel je met huilen en mijn hart breken? Want ik ben er niet alleen klaar voor om gebonden te zijn, maar ook om te sterven in Jeruzalem voor de naam van de Adon Yeshua.”
Het is niet leuk om over na te denken, maar het was het lijden en de dood van vele onschuldige gelovigen die de publieke opinie in Rome naar de Messias richtte. En zoals keizer Constantijn opmerkte, versterkten de keizers die het geloof in een Joodse Messias vervolgden niet alleen het geloof dat ze probeerden te vervolgen, maar ze kwamen ook tot een slecht einde.
De sleutel is om te onderscheiden wat Jahweh wil op het moment. Zoals we zullen zien, zijn er tijden dat Jahweh wil dat Zijn volk uit de naties komt en gescheiden is; en in die tijd zegent Hij Zijn gelovigen om te scheiden. Een voorbeeld hiervan was hoe Hij zijn volk zegende voor zijn komst uit Egypte na 430 jaar in gevangenschap. Echter, terug in de eerste eeuw was het nog niet Zijn tijd. Hij wilde dat Zijn volk tweeduizend jaar onder de volken zou worden verspreid, zodat wanneer Hij hen weer riep, zij er klaar voor zouden zijn. Zoals we uitleggen in Openbaring en de Eindtijden, zal deze scheiding plaatsvinden na de verdrukking, na de slag bij Armageddon. Tot die dag komt, zijn we over het algemeen bevolen om onderworpen te zijn aan de regering geplaatst over ons.
Hitgalut (Openbaring) 13:9-10
9 Als iemand een oor heeft, laat hem dan horen:
10 Hij die in gevangenschap leidt, zal in gevangenschap gaan; hij die doodt met het zwaard moet worden gedood met het zwaard. Hier is het geduld en het geloof van de set-apart degenen.
Als het de tijd is van Jahweh om te scheiden, dan moeten we dat doen. Ondertussen vertelt Kepha ons ook om koningen te eren, om een goede getuige te geven onder de heidense naties waar we nu wonen.
Kepha Aleph (1e Petrus) 2:9-21
9 Maar u bent een uitverkoren generatie, een koninklijk priesterschap, een braakligge staat, Zijn eigen speciale volk, opdat u de lof van Hem verkondigen die u uit de duisternis in Zijn prachtige licht riep;
10 die ooit geen volk waren, maar nu het volk van Elohim zijn, die geen genade hadden verkregen, maar nu genade hebben verkregen.
11 Geliefde, ik smeek u als verhuisaars en pelgrims, onthoud me van vleselijke lusten die oorlog tegen de ziel,
12 met uw gedrag eervol onder de heidenen, dat wanneer zij tegen u spreken als boosdoeners, zij, door uw goede werken die zij waarnemen, Elohim kunnen verheerlijken in de dag van visitatie.
13 Leg u daarom voor elke verordening van de mens voor Jahweh’s belang, of aan de koning als opperste,
14 of aan gouverneurs, met betrekking tot degenen die door hem worden gezonden voor de bestraffing van boosdoeners en voor de lof van degenen die goed doen,
15 Want dit is de wil van Elohim, dat door goed te doen u de onwetendheid van dwaze mensen het zwijgen mag opleggen —
16 als vrij, maar niet met behulp van vrijheid als een mantel voor ondeugd, maar als bondservants van Elohim.
17 Eer alle mensen. Ik hou van de broederschap. Vrees Elohim. Eer de koning.
18 Dienaren, wees onderdanig aan uw meesters met alle angst, niet alleen aan het goede en zachte, maar ook aan de harde.
19 Want dit is prijzenswaardig, als wegens geweten naar Elohim men verdriet, het lijden verkeerd verdraagt.
20 Want welk krediet is het als u, wanneer u geslagen wordt voor uw fouten, het geduldig opneemt? Maar als je goed doet en lijdt, als je het geduldig opneemt, is dit prijzenswaardig voor Elohim.
21 Want daartoe werd u geroepen, want Messias leed ook voor ons, en liet ons een voorbeeld, opdat u Zijn stappen zou volgen.
In vers 19 vertelt Kepha ons dat het prijzenswaardig is als we verdriet verdragen dat ten onrechte wordt toegebracht.
In de eerste paar eeuwen, worden de volledige stadions van Roman toeschouwers gezegd om aan Christendom wegens hun schok bekeerd te hebben dat dergelijke vreedzame en geduldige mensen zoals de Christenen aan de leeuwen werden geworpen. Toen de christenen goed deden en geduldig en zonder klacht leden, werd het voor Elohim goed en prijzenswaardig bevonden; en toen zorgde Jahweh ervoor dat het Romeinse volk zich bekeerde.
Totdat Jahweh ons roept om onszelf te scheiden, is het niet echt een optie om het zwaard op te nemen. Yeshua zei Kepha zijn zwaard weg te doen.
Mattithyahu (Mattheüs) 26:51-54
51 En plotseling strekte een van hen die bij Yeshua waren zijn hand uit en trok zijn zwaard, sloeg de dienaar van de hogepriester en sneed zijn oor af.
52 Maar Yeshua zei tot hem: “Leg je zwaard op zijn plaats; want iedereen die het zwaard neemt zal omkomen door het zwaard!
53 Of denkt u dat ik nu niet tot Mijn Vader kan bidden en dat Hij Mij meer dan twaalf legioenen boodschappers zal geven?
54 Hoe kan dan de Schrift worden vervuld, dat het zo moet gebeuren?”
Yeshua sloeg niet degenen die Hem sloegen, maar toonde hen in plaats daarvan vriendelijkheid in ruil. Hij genas ook het oor dat Kepha sloeg.
Luqa (Luke) 22:51
51 Maar Yeshua antwoordde en zei: “Laat zelfs dit toe.” En Hij raakte zijn oor aan en genas hem.
Openbaring vertelt ons dat hij die doodt met het zwaard moet worden gedood met het zwaard. Dit is de ware test van het geduld en het geloof van de set-apart degenen.
Hitgalut (Openbaring) 13:9-10
9 Als iemand een oor heeft, laat hem dan horen:
10 Hij die in gevangenschap leidt, zal in gevangenschap gaan; hij die doodt met het zwaard moet worden gedood met het zwaard. Hier is het geduld en het geloof van de set-apart degenen.
Hoewel de algemene regel is voor ons om de regeringen die over ons benoemd, zijn er momenten voor ons om de regeringen geplaatst over ons, en zelfs te scheiden. Zoals we zullen zien, zijn deze tijden
- Wanneer Jahweh bestelt het
- Wanneer het nodig is om Elohim te verheerlijken
- Wanneer het Israëlitische levens of ledematen zal redden
- Wanneer het andere Israëlieten zal verlossen van onderdrukking
Moshe doodde de Egyptische taakmeester om zijn broeders te redden van onderdrukking en misbruik. Hoewel hij moest vluchten, werd het hem niet beschouwd als een soort zonde, omdat hij het deed om andere Israëlieten te helpen.
Shemote (Exodus) 2:11-12
11 Nu geschiedde het in die dagen, toen Moshe volwassen was, dat hij naar zijn broeders ging en naar hun lasten keek. En hij zag een Egyptenaar een Hebreeuws slaan, een van zijn broeders.
12 Dus keek hij deze kant op en op die manier, en toen hij niemand zag, doodde hij de Egyptenaar en verborg hem in het zand.
De Hebreeuwse vroedvrouwen logen en gehoorzaamden het gezag om levens te redden. Jahweh zegende hen voor dit omdat zij “Elohim” (eerder dan mens) vreesden.
Shemote (Exodus) 1:15-21
15 Toen sprak de koning van Egypte tot de Hebreeuwse vroedvrouwen, van wie de naam van de ene Shiphrah was en de naam van de andere Puah;
16 en hij zei: “Als je de plichten van een vroedvrouw voor de Hebreeuwse vrouwen doet, en ze op de geboortemiddelen ziet, als het een zoon is, dan zul je hem doden; maar als het een dochter is, dan zal zij leven.”
17 Maar de vroedvrouwen vreesden Elohim, en deden niet zoals de koning van Egypte hen beval, maar redde de mannelijke kinderen levend.
18 De koning van Egypte riep de vroedvrouwen op en zei tot hen: “Waarom heb jij dit gedaan en de mannelijke kinderen levend gered?”
19 En de vroedvrouwen zeiden tot Farao: “Omdat de Hebreeuwse vrouwen niet zoals de Egyptische vrouwen zijn; want zij zijn levendig en bevallen voordat de vroedvrouwen tot hen komen.”
20 Daarom ging Elohim goed om met de vroedvrouwen, en de mensen vermenigvuldigden zich en werden zeer machtig.
21 En zo was het, omdat de vroedvrouwen Elohim vreesden, dat Hij voor hen huishoudens voorzag.
Jahweh zegende Shadrach, Meshach, en Abednego voor het ongehoorzaam zijn van koning Nebukadnezar’s bevel om het gouden beeld te aanbidden, omdat zij hun eigen leven in gevaar brengen om idolatrie te vermijden. Omdat ze Elohim vereerden, kwam hij ze steunen.
Daniël 3:8-12
8 Daarom op dat ogenblik kwamen bepaalde Chaldeans naar voren en beschuldigden de Joden.
9 Zij spraken en zeiden tot koning Nebukadnezar: “O koning, leef eeuwig!
10 U, O koning, hebt een decreet dat iedereen die het geluid van de hoorn, fluit, harp, lier en psaltery hoort, in symfonie met allerlei muziek, zal vallen en het gouden beeld zal aanbidden;
11 en wie niet valt en aanbidding zal worden geworpen in het midden van een brandende vurige oven.
12 Er zijn bepaalde Joden die u over de zaken van de provincie Babylon hebt gezet: Shadrach, Meshach, en Abed-Nego; deze mannen, O koning, hebben niet terdege aandacht aan u besteed. Zij dienen jullie elohim niet en aanbidden het gouden beeld dat jullie hebben opgebouwd.”
We weten Jahweh goedgekeurd, voor Yeshua verscheen.
Daniël 3:24-25
24 Toen was koning Nebukadnezar verbaasd; en hij stond haast in en sprak tot zijn raadgevers: “Hebben wij niet drie mannen in het midden van het vuur geworpen?” Zij antwoordden en zeiden tot de koning: “Waar, O koning.”
25 “Kijk!” antwoordde hij: “Ik zie vier mannen los, lopen in het midden van het vuur; en zij zijn niet gekwetst, en de vorm van de vierde is als de Zoon van Elohim!”
Kepha (Peter) en Yochanan (John) weigerden ook om rabbijnse gezag te gehoorzamen toen zij zeiden dat zij geen keus hadden dan in de naam van Yeshua te onderwijzen.
Ma’asim (Handelingen) 4:5-12
5 En het geschiedde, de volgende dag, dat hun heersers, ouderlingen en schriftgeleerden,
6 evenals Hannanyah de hogepriester, Caiapha, Yochanan en Alexander, en zo velen als waren van de familie van de hogepriester, werden verzameld in Jeruzalem.
7 En toen zij hen in het midden hadden gezet, vroegen zij: “Door welke macht of met welke naam heb je dit gedaan?”
8 Toen zei Kepha, gevuld met de uit elkaargezette Geest, tot hen: “Heersers van het volk en de oudsten van Israël:
9 Als wij deze dag worden beoordeeld voor een goede daden gedaan aan een hulpeloze man, met welke middelen hij goed is gemaakt,
10 laat het aan u allen, en aan al mensen van Israël, bekend zijn dat door de naam van Yeshua Messias van Nazareth, die u kruisigde, die Elohim van de dood ophief, door Hem deze mens hier vóór u geheel bevindt.
11 Dit is de ‘steen die door jullie bouwers werd afgewezen, die de belangrijkste hoeksteen is geworden.’
12 Noch is er redding in een andere, want er is geen andere naam onder de hemel gegeven onder de mensen waardoor we gered moeten worden.
We zien dat de apostelen deel bleven uitmaken van de Natie Israël; en terwijl zij gelukkig waren om de oudsten van Israël in de meeste normale kwesties te gehoorzamen, moesten zij de naam van Yeshua spreken om Hem te verheerlijken. Vanwege dit, toen de oudsten hen vertelden niet in de naam van Yeshua te spreken, zeiden zij zij geen keus maar over de dingen hadden gesproken die zij hadden gezien en gehoord.
Ma’asim (Handelingen) 4:18-20
18 Dus riepen zij hen en bevalen hen helemaal niet te spreken of les te geven in de naam van Yeshua.
19 Maar Kepha en Yochanan antwoordden en zeiden tot hen: “Of het goed is in de ogen van Elohim om meer naar u te luisteren dan naar Elohim, oordeelt u.
20 Want wij kunnen niet anders dan de dingen spreken die wij hebben gezien en gehoord.”
Zelfs als we sterven als gevolg van het verheerlijken van Elohim, betekent dit dat we een veel betere opstanding zullen ontvangen.
Hitgalut (Openbaring) 20:4
Toen zag ik de zielen van hen die waren onthoofd voor hun getuigenis van Yeshua en voor het woord van Elohim, die het beest of zijn beeld niet had aanbeden en zijn teken niet op hun voorhoofd of op hun handen had ontvangen. En zij leefden en regeerden duizend jaar met Messias.
Hoewel we over het algemeen om eerlijk te zijn, David’s voorbeeld toont ons dat het goed is om dissemble, of om onze ware motieven te verbergen voor de vijanden van Israël. Een voorbeeld is hoe David deed alsof hij krankzinnig was toen hij vluchtte voor koning Shaul en woonde met Achish, koning van Gath.
Shemuel Aleph (1 Samuel) 21:13-15
13 Dus veranderde hij zijn gedrag voor hen, deed alsof hij gekwaan in hun handen, krabde op de deuren van de poort, en liet zijn speeksel vallen op zijn baard.
14 Toen zei Achish tot zijn dienaren: “Kijk, je ziet dat de man krankzinnig is. Waarom heb je hem naar mij gebracht?
15 Heb ik gekken nodig, dat u deze kerel hebt gebracht om de gek in mijn aanwezigheid te spelen? Zal deze kerel in mijn huis komen?”
Later ontsloeg David zelfs koning Achish’s steden. Dit werd hem niet beschouwd als een soort zonde.
Shemuel Aleph (1 Samuel) 27
1 En David zei in zijn hart: “Nu zal ik op een dag vergaan door de hand van Shaul. Er is niets beter voor mij dan dat ik snel zou moeten ontsnappen naar het land van de Filistijnen; en Shaul zal wanhoop van mij, om me meer te zoeken in een deel van Israël. Dus ik zal uit zijn hand ontsnappen.”
2 Toen stond David op en ging met de zeshonderd mannen die met hem naar Achish de zoon van Maoch, koning van Gath.
3 Dus woonde David met Achish in Gath, hij en zijn mannen, elke man met zijn huishouden, en David met zijn twee vrouwen, Ahinoam de Jezreelitess, en Abigail de Karmelites, Nabal’s weduwe.
4 En er werd Shaul verteld dat David naar Gath was gevlucht; Dus zocht hij hem niet meer.
5 Toen zei David tegen Achish: “Als ik nu gunst in uw ogen heb gevonden, laat hen mij dan een plaats geven in een stad in het land, opdat ik daar mag wonen. Want waarom zou uw dienaar bij u in de koninklijke stad wonen?”
6 Dus gaf Achish hem Ziklag die dag. Daarom heeft Ziklag tot op de dag van vandaag toebehoord aan de koningen van Juda.
7 Nu was de tijd dat David in het land van de Filistijnen woonde één volledig jaar en vier maanden.
8 En David en zijn mannen gingen naar boven en vielen de Geshurieten, de Girzieten en de Amalekieten binnen. Want die naties waren de inwoners van het land van vroeger, als je naar Shur, zelfs zo ver als het land van Egypte.
9 Telkens wanneer David het land aanviel, liet hij noch man noch vrouw levend achter, maar nam de schapen, de ossen, de ezels, de kamelen en de kleding weg, en keerde terug en kwam naar Achish.
10 Dan zou Achish zeggen: “Waar heb je vandaag een inval gedaan?” En David zou zeggen: “Tegen het zuidelijke gebied van Juda, of tegen het zuidelijke gebied van de Jerahmeelieten, of tegen het zuidelijke gebied van de Kenieten.”
11 David zou noch man noch vrouw levend redden, om nieuws naar Gath te brengen, zeggende: “Opdat zij ons niet zouden informeren, zeggende: “Aldus deed David dat.”” En zo was zijn gedrag de hele tijd woonde hij in het land van de Filistijnen.
12 Zo geloofde Achish David en zei: “Hij heeft zijn volk Israël volkomen verafschuwd; daarom zal hij voor altijd mijn dienaar zijn.”
Het grote verschil tussen Achish en Koning Shaul was dat Achish geen Israëliet was, terwijl Koning Shaul was. Dus terwijl het goed was om actief dissemble tegen Achish, David en zijn vrouw Michal alleen gelogen tegen Shaul wanneer het nodig was om leven of ledematen te redden.
Shemuel Aleph (1 Samuel) 19:12-14
12 Dus Michal liet David door een raam. En hij vluchtte en ontsnapte.
13 En Michal nam een beeld en legde het in het bed, legde een deksel van geitenhaar voor zijn hoofd, en bedekte het met kleren.
14 Toen Shaul bodes zond om David in te nemen, zei zij: “Hij is ziek.”
Toen hij geconfronteerd werd met een beslissing om haar aardse vader en koning te gehoorzamen, of om het onschuldige leven van haar man te redden, koos Michal ervoor om onschuldig leven te beschermen.
Dan zijn er andere momenten waarop Jahweh ons vertelt om een niet-Israëlitische onderdrukker omver te werpen. Gideon kreeg bijvoorbeeld te horen dat hij Israël moest bevrijden vanuit de hand van de Midianites.
Shophetim (Rechters) 6:11-14
11 Nu kwam en zat de boodschapper van Jahweh onder de terebinthboom die in Ophrah was, die tot Yoash Abiezrite behoorde, terwijl zijn zoon Gideon tarwe in de wijnpers verdorde, om het voor midianites te verbergen.
12 En de boodschapper van Jahweh verscheen aan hem en zei tot hem: “Jahweh is met u, jij machtige man van moed!”
13 Gideon zei tot Hem: “O mijn Adon, als Jahweh bij ons is, waarom is dit dan allemaal met ons gebeurd? En waar zijn al Zijn wonderen waarover onze vaderen ons vertelden en zeiden: “Heeft Jahweh ons niet uit Egypte gebracht?” Maar nu heeft Jahweh ons in de steek gelaten en ons in de handen van de Midianites gebracht.”
14 Toen wendde Jahweh zich tot hem en zei: “Ga in deze macht van jou, en je zult Israël redden van de hand van de Midianites. Heb ik je niet gestuurd?”
Merk op dat Gideon werd gekozen, zelfs terwijl hij was dorsen tarwe in de wijnpers, om het te verbergen voor de Midianites. Gideon was waarschijnlijk het verbergen van de tarwe om te voorkomen dat zijn vijanden belasten hem op, of het nemen van het. Hij schijnt zich tegen de vijanden van Israël te hebben verzet, en Jahweh koos hem voor dienst als resultaat.
Het boek van Maccabees maakt geen deel uit van de canon, maar slechts een historisch verslag. Daarin lezen we hoe Jahweh ook degenen zegende die in opstand kwamen tegen de Helleïstische heerschappij. Toen Mattityahu ben Yochanan en zijn zonen alle gruwelen zagen die in Juda en Jeruzalem werden gedaan, huurden ze eerst hun kleren en legden ze zakdoek aan, en toen zochten ze de hulp van Jahweh.
1 Maccabees 2:14
14 Toen huren Mattityahu en zijn zonen hun kleren, en legden zakdoek aan en rouwden zeer pijnlijk.
Als antwoord op hun gebeden gebruikte Jahweh Mattityahu en zijn zonen om Israël te bevrijden van de hand van de Hellenisten.
1 Maccabees 2:23-30
23 Nu, toen hij deze woorden had verlaten, kwam een van de Joden in het zicht van allen om op te offeren op het altaar dat in Modin was, volgens het gebod van de koning.
24 Wat Mattityahu zag, hij werd ontstoken van ijver, en zijn teugels beefden, noch kon hij zijn woede volgens het oordeel verzussen: daarom rende hij weg, en doodde hem op het altaar.
25 Ook de commissaris van de koning, die de mensen dwong op te offeren, doodde hij op dat moment, en het altaar dat hij naar beneden haalde.
26 Aldus behandelde hij ijverig voor de Thora van Elohim zoals Pinkhas aan Zambri de zoon van Shalom deed.
27 En Mattityahu riep door de hele stad met een luide stem en zei: “Wie is ijverig van de Thora, en het verbond handhaven, laat hem mij volgen.”
28 Dus vluchtten hij en zijn zonen de bergen in en lieten alles wat zij ooit hadden in de stad achter.
29 Toen gingen velen die gerechtigheid en oordeel zochten naar beneden in de wildernis, om daar te wonen:
30 Zowel zij, hun kinderen als hun vrouwen; en hun vee; omdat de kwellingen op hen toenamen.
Nogmaals, de sleutel is om Jahweh’s wil te onderscheiden, en Zijn timing. Hoewel het Jahweh’s wil was om Israël te leveren door de hand van Mattityahu en Zijn zonen, zijn er andere momenten waarop het niet Zijn tijd is; En in die tijden moeten we gewoon wachten.
En zelfs als het de tijd van Jahweh is, moeten we nog steeds bidden en wachten tot Jahweh ons niet alleen laat zien wat we moeten doen, maar ook hoe Hij wil dat we het doen. Dit komt omdat Jahweh wil dat we Hem bij elke bocht zoeken. Hij wil niet dat Zijn volk zichzelf door hun eigen handen levert, want dan zullen ze denken dat ze Hem niet nodig hebben. Dit is de reden waarom echte overwinning is alleen te worden gehouden door te bidden, te wachten op Hem, en dan op zijn instructies, zoals koning David deed.
Shemuel Bet (2 Samuel) 5:22-25
22 Toen gingen de Filistijnen opnieuw omhoog en zetten zich in de Vallei van Rephaim in.
23 Daarom vroeg David naar Jahweh en hij zei: “U zult niet naar boven gaan; cirkel rond achter hen, en kom op hen voor de moerbeibomen.
24 En het zal zijn, wanneer jullie het geluid horen van marcheren in de toppen van de moerbeibomen, dan zult u snel oprukken. Want dan zal Jahweh voor je uitgaan om het kamp van de Filistijnen aan te slaan.”
25 En David deed dat, zoals Jahweh hem beval; en hij reed terug de Filistijnen van Geba tot gezer.
Zoals gezegd worden regels soms gemaakt om te worden gebroken, maar instructies worden gemaakt om te worden gevolgd. David was een groot militair leider op zijn minst gedeeltelijk omdat hij Jahweh bij elke draai raadpleegde. Wanneer er een vraag was over wat te doen, “David informeerde.” En dit is de regel voor het ongehoorzaam zijn aan regeringen die tegen Zijn volk Israël zijn: eerst moeten we vragen, en dan moeten we wachten op Jahweh, en precies doen wat Hij zegt.
